sen ışığımın mavi düşümüne
betimsiz susamışlığım
ruhuma biriktirdiğim son gözyaşı
nedensiz yokluğunla seviştiğim
hayalin
düşüyor yüreğime
süreğen geceme uykusuz düşlerin
yoksul coğrafyanın yetim bıraktığı
yüklemsiz gözlerin
nasıl görebilir bensizliğini
sensizliğe çoğalan bulutsu özlem
doyasıya yağmur meneviş dudağına
belleksiz terk etmeliyim
duyumsuz yaşamın
çile saran yumağını
yolculuğum en uzağıma
19 şubat 2009 istanbul
murat aydın doma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder